Metody terapeutyczne

Niektóre metody terapeutyczne stosowane w gabinecie „Nowa Terapia”

 

  • DIALOG MOTYWUJĄCY

Dialog Motywujący nawiązuje do transteoretycznego modelu zmiany (Carlo DiClemente, James Prochaska), gdzie gotowość do zmiany i sama zmiana mają charakter dynamiczny. Terapeuta stosujący DM nadaje kierunek zmianie (w przeciwieństwie do terapii skoncentrowanej na kliencie (Carl Rogers)).

„Dialog motywujący to oparty na współpracy i zorientowany na cel styl komunikacji, szczególnie zwracający uwagę na język zmiany. Stworzony aby wzmocnić osobistą, indywidualną motywację i zobowiązanie do konkretnego celu poprzez wydobywanie i badanie osobistych powodów do zmiany w atmosferze akceptacji i współczucia” (Rollnick, Miller, 2012).

„Cztery zasady stanowią fundamenty DM: wyrażanie empatii, uwydatnianie sprzeczności, podążanie za oporem oraz wspieranie poczucia własnej skuteczności” (Lisa H. Glynn i Theresa B. Moyers ”Dialog motywujący jako terapia uzależnień” w :”Terapia uzależnień. Metody oparte na dowodach naukowych” red.: Peter M. Miller, WUW Warszawa 2013). Podstawowe umiejętności stosowane w DM to: pytania otwarte, dowartościowania, odzwieciedlenia, podsumowania.

  • TERAPIA POZNAWCZO – BEHAWIORALNA

W modelu poznawczo – behawioralnym (przedstawiciele: Aaron T. Beck, Hans Eysenck, Albert Ellis, Albert Bandura)  kluczową rolę odgrywa proces uczenia się. Szeroko opisane teorie warunkowania klasycznego (Iwan Pawłow) i instrumentalnego  (S. Miller. J. Konorski), a także obserwacji i naśladownictwa (teoria uczenia się społecznego (Bandura 1969) , przez naśladownictwo (Carroll 1998)) stanowią fundament pod próby wyjaśnienia powstawania schematów poznawczych.  i ich modyfikacji.

Psychoedukacja oraz analiza poznawcza dają możliwość przyjrzenia się przekonaniom, wpływającym na powstawanie emocji i  zachowań (procesy myślowe wynikające z osobistej interpretacji rzeczywistości determinują zachowania i uczucia ( Beck1963, 1964; Ellis 1957), a w konsekwencji stylom funkcjonowania   Istotnym elementem w terapii poznawczo – behawioralnej jest zbudowanie takiego przymierza terapeutycznego, które pozwoli dokonać konceptualizacja problemu i modyfikacji dotychczasowych wzorców i zachowań np. przez zastosowanie treningu umiejętności społecznych, który wpisuje się w strategie zapobiegania nawrotom.

  • TRENING ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW

„Jednym z wcześniejszych zastosowań CBT w dziedzinie uzależnień jest zapobieganie nawrotom (relapse prevention, RP; Marlatt 1985) (…) Z badań wynika, że interwencje CBT zbudowane na modelu zapobiegania nawrotom (RP) mogą skutecznie ograniczać częstość i nasilenie nawrotów(…).” (Danielle Barry i Nancy M. Petry „Poznawczo-behawioralne terapie uzależnień” w :”Terapia uzależnień. Metody oparte na dowodach naukowych” red.: Peter M. Miller, WUW Warszawa 2013)

W oparciu o założenia CBT, prowadzony jest trening kompetencji społecznych z uwzględnieniem kształtowania postaw asertywnych , tworzenia listy „wyzwalaczy”, treningu konstruktywnego rozwiązywania problemów, umiejętności budowania alternatywnych do używania konopi form spędzania wolnego czasu, budowanie satysfakcjonującego stylu życia (DZurilla, Goldfirled 1971).

  • KRÓTKA INTERWENCJA

Krótka interwencja jest działaniem uwzględniającym gotowość pacjenta do zmiany. „(…) Krótkie interwencje mają swoje miejsce w kontinuum oferty programów terapii uzależnień.(…) Natychmiastowa krótka interwencja jest rozwiązaniem lepszym od wpisania pacjenta na listę oczekujących i z większym prawdopodobieństwem zmobilizuje jego wewnętrzne zasoby (np. Harris, Miller 1990, McHugh et al. 2001)” (Miller, 2009).

Pacjent w trakcie krótkiej interwencji uzyskuje porady dotyczące zmian i możliwych rozwiązań oraz informacje zwrotne, uwzględniające gotowość klienta do zmiany, a także poradnictwo dotyczące zmian i propozycje rozwiązań trudności. Decyzja o zmianie wiąże się z wsparciem skuteczności pacjenta. Niemałe znaczenie w kontakcie z pacjentem ma styl terapeutyczny (Rogers, 1995) oraz trafna empatia (Rogers, 1959).

  • BEHAWIORALNA TERAPIA PAR I RODZIN

Zaangażowanie bliskich w proces zdrowienia może ułatwić abstynencję, poprawić relacje rodzinne/partnerskie,  podtrzymać proces zmian. „Behawioralna terapia par jest metodą o najlepiej potwierdzonej skuteczności w kontekście  terapii uzależnień u osób dorosłych.” (Miller et al. 2009). Liczne badania wykazały, że skuteczność behawioralnej terapii par w leczeniu uzależnień jest wyższa niż w przypadku terapii indywidualnej.

Behawioralna terapia par oparta jest o struktury ułatwiające odbudowę zaufania między bliskimi osobami i utrzymanie abstynencji lub ograniczenie spożycia konopi. „Celem behawioralnego treningu (BTP) jest zwiększenie częstości doświadczanych nagradzających w relacjach pary przez zastosowanie ogólnie pojętego treningu umiejętności (Kell, Fincham, Beach 2003)”. (Miller et al. 2009)

.